Emotiekaartjes zijn een goede manier om de dag te starten. Omdat ze hun eigen kaartje plakken op de plek hoe ze zich voelen (blij, boos etc) voelen kinderen zich 

gehoord. Niet alleen dit, het werken met deze kaartjes zorgt er ook voor dat je als leerkracht erachterkomt hoe de kinderen zijn binnengekomen die ochtend. 

Het werken met emotiekaartjes met jonge kinderen is zo gaaf omdat ze er al op 

jonge leeftijd achter komen dat emoties gedurende de dag veranderen en nog 

belangrijker dat dus een emotie die je misschien als minder prettig ervaart (boos) ook weer weggaat. Ook is het een goed aanknopingspunt op met kinderen te bespreken hoe ze om kunnen gaan met hun emoties.

Naar aanleiding van deze kaartjes zijn veel interessante kringgesprekken op gang 

gekomen. Zo kwamen kinderen erachter dat sommige kinderen hun kaartje op 

verdrietig hadden geplaatst, maar geen verdrietige gezichtsuitdrukking hadden.  Zo hebben we besproken dat soms iemand zich niet zo fijn voelt, maar dat dit niet te zien is. Dus dat het belangrijk is om met elkaar te praten als iemand iets niet aardigs doet in plaats van er vanuitgaan dat iemand jou niet lief vindt (probleem waar de kinderen in mijn klas tegenaan liepen haha).